SUMBANGAN TOKOH TUN ABDUL RAZAK HUSSEIN

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB

Abdul Razak Hussein dilahirkan pada 11 Mac 1922 di Kampung Pulau Keladi, Pekan Pahang. Abdul Razak dilahirkan dalam keluarga bangsawan, beliau anak sulung kepada Dato’ Hussein Haji Awang Muhammad Taib, Penolong Pegawai Daerah Pekan dengan Teh Fatimah Daud. Beliau mendapat pendidikan awal di Sekolah Melayu Kampung Jambu, Mukim Langgar. Beliau melanjutkan pelajaran ke Malay College Kuala Kangsar. Pada 31 Mei 1940 Abdul Razak melanjutkan pelajaran ke Raffles College.[1]Beliau merupakan lulusan Lincorn’s Inn di London. Beliau menjadi Perdana Menteri pada 22 September 1970 dan diberi gelaran Bapa Pembangunan.[2]

SUMBANGAN POLITIK

a.Salah seorang yang menyertai rombongan kemerdekaan pada tahun 1956.

b.Memperluaskan gabungan Perikatan (UMNO-MIC-MCA) kepada parti-parti lain seperti Gerakan dan PPP.

c.Banyak melakukan perubahan dalam angkatan tentera seperti kelengkapan, melancarkan RELA dan Skim Rukun Tetangga.

d.Mengubah dasar luar dari pro-Barat dan anti komunis kepada Dasar Berkecuali.

e.Menjadi Pengarah MAGERAN untuk menyelesaikan masalah perkauman selepas rusuhan 1969.

f.Melancarkan Rukun Negara pada 31 Ogos 1970.

g.Mewakili Malaysia menjalin hubungan dan rundingan Malaysia-Indonesia selepas peristiwa konfrantasi.

SUMBANGAN EKONOMI

a.Di bawah seliaan beliau Kementerian Pembangunan dan Luar Bandar telah mewujudkan Bilik Gerakan Negara di Kuala Lumpur untuk menyelaras program di peringkat bandar, daerah dan kampung, mengawasi FELDA dan FELCRA.

b.Melancarkan Dasar Ekonomi Baru pada tahun pertama pentadbirannya sebagai Perdana Menteri.

c.Memulakan pelan pembangunan yang kompprehensif yang dikenali sebagai Rancangan Malaysia Lima Tahun.

d.Menubuhkan agensi-agensi untuk membantu penduduk luar bandar seperti Lembaga Besar dan Padi Negara, Pihak Berkuasa Pekebun Kecil Perusahaan Getah (RISDA), Lembaga Kemajuan Ikan Malaysia dan sebagainya.

e.Memperkenalkan Rancangan Buku Merah dan dan Buku Hijau.

SUMBANGAN SOSIAL

a.Sebagai Menteri Pendidikan telah memperkenalkan Penyata Razak.

b.Mengusahakan penubuhan sistem pendidikan kebangsaan demi untuk mewujudkan perpaduan dalam kalangan masyarakat berbilang kaum.

c.Meneruskan usaha Tunku Abdul Rahman dalam sistem pendidikan dengan menubuhkan Maktab Rendah Sains Mara pada tahun 1972.[3]    

---

[1] Nik Anuar Nik Mahmud, Muhammad Haji Saleh dan Abd. Ghapa Harun,Biografi Tun Abdul Razak Negarawan dan Patriot, (Bangi:Penerbitan Universiti Kebangsaan Malaysia,2011),38

[2] “Sumbangan  Tokoh”,dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3 , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013)95. 

[3] Ibid,96.

Penentangan Rakyat Indonesia Secara Bersenjata.

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Di Indonesia, Jepun menjalankan dasar pecah dan perintah. Hal ini kerana strategi berkenaan dapat mengelakkan pengaruh nasionalisme berlaku dalam kalangan rakyat di negara tersebut.

Kebanyakan pemimpin nasionalisme seperti Sukarno dan Hatta tidak dibenarkan menyebarkan pengaruh mereka luar daripada Kepulauan Jawa.  

      Untuk menyelamatkan empayar Jepun daripada serangan tentera Berikat, beberapa buah organisasi semitentera dan bersifat tentera penuh telah ditubuhkan. Seinendan telah ditubuhkan untuk golongan pemuda dan tertumpu kepada latihan tentera tanpa menggunakan senjata. Manakala Keibodan berfungsi untuk mengawal tentera dalam negara.

      Pertubuhan tentera penuh, iaitu PETA dan HEIHO yang dianggotai tentera Indonesia ditubuhkan bagi menghadapi dan mempertahankan Indonesia daripada serangan tentera Berikat.  

Kesusahan hidup rakyat, kekejaman Jepun dan tindakan Jepun untuk menjajah Indonesia menyebabkan muncul gerakan-gerakan penentangan oleh golongan anti-Jepun.[1]Amir Sjarifuddin merupakan golongan anti-Jepun yang menerima bantuan daripada Belanda untuk menentang tentera Jepun. Bagaimana pun beliau telah ditangkap oleh tentera Jepun.

      Golongan mahasiswa pula menyatakan protes terhadap pemerintahan Jepun. Banyak ahli persatuan ini yang menentang pendudukan Jepun di Indonesia telah ditangkap. Gerakan Anti-Fasis telah menjalinkan hubungan dengan nasionalis lain untuk menentang Jepun seperti nasionalis di Tanah Melayu dan golongan kiri Cina di Sumatera  Timur. Selepas kekalahan Jepun, Belanda kembali ke Indonesia dan disambut dengan semangat penentangan dan peperangan oleh penduduk Indonesia di bawah pimpinan Sukarno dan ahli nasionalis yang lain yang menyebabkan pihak Belanda mengiktiraf kemerdekaan Indonesia pada 17 Ogos 1945.[]

---

[i]“Perjuangan Mencapai Kemerdekaan”,dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,137.  

[2] Ibid,137

Penentangan Rakyat Myanmar Secara Bersenjata.

FOKUS STPM 2016-Penentangan Rakyat Myanmar Secara Bersenjata.
Oleh- AHMAD BIN YAAKOB

Penentangan rakyat Myanmar secara bersenjata bermula apabila ahli Thakin mula melakukan gerakan bawah tanah untuk menentang Jepun. Golongan Thakin mempunyai pasukan gerila anti-Jepun yang diketuai oleh Thakin Soe.Kumpulan yang berbaik dengan Jepun juga bersahabat dengan pejuang-pejuang pembebasan bawah tanah.

      Perasaan anti-Jepun muncul disebabkan tindakan politik dan ketenteraan Jepun yang dianggap menghina bangsa Myanmar. Masalah ekonomi dan kesukaran hidup yang dialami semasa pendudukan Jepun menambahkan kebencian mereka lalu bangkit menentang Jepun.[1]

      Aung San menubuhkan Tentera Kebangsaan Burma anti-Jepun yang kemudiannya berkembang dan membentuk Liga Pembebasan Rakyat anti-Fasis untuk menentang Jepun. AFPFL mendapat bantuan luar terutama dari British.[2]

      Dakyah anti-Jepun disebarkan dalam Tentera Kebangsaan Burma melalui ceramah secara sulit pada tahun 1944 untuk embangkitkan semangat anti-Jepun dalam kalangan rakyat Myanmar. Walaupun pelbagai sekatan dikenakan oleh pentadbiran tentera Jepun. Penentangan ini bertujuan untuk menubuhkan kerajaan sendiri. Dalam usaha penentangan ini, mereka telah memusnahkan kawasan yang dianggap strategik.

      Pertubuhan politik secara sulit telah ditubuhkan seperti Liga Kebebasan Rakyat Anti-Fasis (AFPFL) yang akan menyelaraskan semua gerakan penentangan yang diselenggarakan oleh Tentera Kebangsaan Burma, Liga Belia Asia Timur, golongan sosialis dan Thakin yang berideologi kominis termasuk petani dan pekerja. AFPFL mendapat bantuan luar terutama British. Hubungan sulit diadakan dengan pihak British di India oleh Thein Pe dan Thakin Tin Shwe.

      Tentera Jepun pula telah menubuhkan pasukan Tentera Kemerdekaan Myanmar (Burma Independence Army) Pasukan ini diberi senjata dan ada dalam kalangan pemimpin mereka yang menyeludup ke Jepun bagi mendapatkan latihan tentera. Pasukan ini ditubuhkan hasil daripada pakatan Aung San dan 13 orang ahli Dobama Asiayone.[3]

      Aung San telah memberi sokongan kepada British dalam usaha menawan semula Myanmar dan menghalau Jepun.Pada 8 Ogos 1945, Jepun telah menyerah kalah. Aung San telah berusaha untuk mendapat sokongan Karen, Shan, Kachin dan Chui serta membebaskan Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis daripada pengaruh kominis dalam usaha menyakinkan British bagi mendapatkan kemerdekaan Myanmar.

      Aung San elah membuat perisytiharan kemerdekaan yang diberi adalah kemerdekaan yang dikawal oleh Jepun. Tentera Kebangsaan Burma telah mengedarkan berita sulit dengan persetujuan AFPFL untuk menyediakan kerja-kerja sabotaj terhadap Jepun dan golongan pro-Jepun.

      Manifesto 1944 dikeluarkan bertajuk ‘Usir Keluar Penjajah-Penjajah Fasis Jepun’ yang bertentangan dengan propaganda Jepun sebelum ini. Pada Mac 1945, Tentera Kebangsaan Burma mula menentang tentera Jepun. Penentangan ini semakin meluas apabila Liga Belia Asia Timur termasuk golongan petani dan pekerja turut menyertai perang gerila tersebut.

      Semasa serangan pihak Berikat ke atas Jepun di Myanmar, Tentera Kebangsaan Burma yang diharapkan menentang British telah menyerang tentera Jepun daripada belakang. Tentera British dan Tentera Kebangsaan Burma telah bekerjasama di bawah pemerintah tertinggi pihak Berikat, iaitu Lord Louis Mountbatten untuk menamatkan pendudukan Jepun di Myanmar. Pada Oktober 1945, Jepun secara rasmi telah menyerah kalah kepada pihak Berikat.[4]

---

[1]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 Edisi Kemas Kini, (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,345.    

[2]“Perjuangan Secara Berperlembagaan dan Bersenjata,” dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,137.

[3] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 Edisi Kemas Kini,345.

[4] Ibid,346.

Penentangan rakyat Indonesia terhadap penjajah secara perlembagaan.

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Jepun cuba mendapatkan kerjasama dan sokongan daripada pejuang nasionalis dan berjanji akan memberi kemerdekaan kepada Indonesia. Jepun telah menubuhkan Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA) pada 9 Mac 1943. Putera merupakan gabungan parti-parti politik Indonesia yang wujud sebelum kedatangan Jepun. Sukarno dilantik sebagai Presiden PUTERA dan Hatta sebagai Naib Presiden PUTERA. PUTERA dibenarkan bergerak dengan bebas oleh Jepun.[1]

      Sukarno menggunakan kesempatan ini untuk menyemarakkan lagi semangat nasionalisme dan perasaan anti-Jepun dalam kalangan rakyat Indonesia. Penubuhan PUTERA oleh Jepun sebenarnya adalah untuk mendapatkan kerjasama daripada penduduk Indonesia dan menggunakannya sebagai alat untuk mengukuhkan pemerintahan mereka di Indonesia. PUTERA menjadi lebih nasionalis dan bersikap anti-Jepun daripada pro-Jepun.

      Pada Disember 1943, PUTERA telah dibubarkan dan digantikan dengan Hokokai (Gerakan Kebangsaan Jawa) pada ahun 1944. Ahlinya merupakan bekas anggota PUTERA dan pengerusikan oleh Sukarno. Pada September 1943, Pembela Tanah Air (PETA) ditubuhkan untuk melatih tentera sukarela bagi membantu Jepun mempertahankan Indonesia daripada serangan Belanda. PETA juga sebenarnya tidak menyokong Jepun.[2] Melalui PETA juga mereka memperkuatkan semangat nassionalis dan sebagai asas ketenteraan untuk mendapatkan kemerdekaan.[3]  

      PETA mempunyai hubungan sulit dengan kumpulan anti-Jepun yang diketuai oleh Sutan Sjahrir yang terlibat dalam satu pemberontakan anti-Jepun di Blitar. Pemberontakan anti Jepun ini telah gagal. Amir Sjarifuddin telah ditangkap dan dijatuhkan hukuman bunuh. Beliau digantikan oleh Sutan Sjahrir.

      Pada awal tahun 1945, gerakan anti-Jepun menjadi semakin kuat dan mengancam kedudukan Jepun. Ini menyebabkan Jepun mengambil tindakan memberikan kemerdekaan kepada Indonesia pada  24 Ogos 1945.

      Setelah Amerika Syarikat menggugurkan bom di Hiroshima dan Nagasaki, Jepun menyerah kalah tanpa syarat. Sukarno dan kumpulan gerakan bawah tanah mengambil kesempatan untuk mengisytiharkan kemerdekaan Indonesia jam 10.00 pagi pada 17 Ogos 1945 dan seterusnya pihak Belanda mengiktiraf tarikh kemerdekaan tersebut.[4]

---

[1] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 , (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,344.  

[2] Ibid,344.

[3] “Perjuangan Secara Berperlembagaan dan Bersenjata,” dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,136.

[4] Ibid,136.

Sumbangan tokoh Filipina Macapagal

TEMA 4

4.3.2 Sumbangan  tokoh Filipina dan Thailand pada abad ke-20.

oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Presiden Diosdado Pangan Macapagal menjadi Presiden Filipina antara tahun 1961 dan 1965.Macapagal memainkan peranan membangunkan negara mengikut cara tersendiri.Macapagal merupakan pemimpin yang lebih liberal dan memerintah mengikut dasar demokrasi negara.[1]

Filipina

Macapagal

Latar Belakang

Diosdado Pangan Macapagal lahir di Lubao, Pampanga pada 28 September 1910. Beliau meninggal dunia di Makati Ciry Metro Manila pada 21 April 1997 pada umur 86 tahun Macapagal merupakan Presiden Filipina yang kesembilan (1961 - 1965) bagi menggantikan Presiden Carlos P. Garcia. Beliau dipilih oleh sebuah gabungan ahli Parti Liberal dan Parti Progresif kerana keupayaan beliau membasmi amalan rasuah.

Macapagal diberi gelaran 'Orang Terjujur' (The lnconuptable) sejajar dengan usaha membasmi kegiatan rasuah dalam pemerintahan beliau.Tempoh sebagai Presiden tamat apabila beliau kalah kepada calon Parti Nasionalis iaitu Ferdinand Marcos pada tahun 1965. Semasa pemerintahannya sebagai Presiden Filipina, Macapagal telah melaksanakan dasar ekonomi untuk melindungi rakyat.[2]

Pembaharuan yang dilakukan oleh Macapagal

Macapagal telah mengamalkan dasar laissez-faire dalam ekonomi. Beliau melaksanakan program politik, ekonomi dan sosial bertujuan untuk mengembangkan ekonomi negara seterusnya.

Program politik

(a) Dalam usahanya untuk merangsang pertumbuhan ekonomi, Macapagal telah menerima nasihat dari penyokong-penyokongnya yang kaya supaya membiarkan mata wang peso Filipina bergerak mengikut pasaran pertukaran wang asing. Melalui dasar kewangan ini, berjuta-juta peso dapat dipungut setiap tahun.

(b) Macapagal telah melakukan pelbagai usaha untuk menghapuskan rasuah dalam sektor-sektor tertentu.

(c) Pada tahun 1962, Macapagal mengubah tarikh perayaan rasmi Hari Kemerdekaan Filipina dari 4lutai (hari Amerika Syarikat memberikan kemerdekaan kepada Filipina pada tahun 1946 kepada 12 Jun (hari semasa Emilio Aquinaldo mengumumkan kemerdekaan dari penjajah Sepanyol pada tahun 1898).

(d) Pada dasarnya keputusan beliau ini disebabkan Amerika Syarikat enggan membayar ganti rugi ke atas kemusnahan yang dilaksanakan oleh pasukan tenteranya di Filipina semasa Perang Dunia Kedua. Tetapi Macapagal telah memberi alasan bahawa tindakan beliau tersebut merupakan keputusan hukum tentang waktu yang telah ditetapkan sebelum itu.

(e) Semasa penubuhan gagasan Persekutuan Malaysia, Macapagal telah membuat pengumuman rasmi menuntut hak terhadap Sabah pada bulan Jun 1962.

(f) Kerajaan Macapagal dengan tegasnya membuat tuntutan dan mendalaara Sabah masih sebahagian daripada milik Kesultanan Sulu.

(g) Thntutan ini dibuat berdasarkan perjanjian antara Sultan Iamalul Alam dengan Baron Von Overbeck pada22 Januari 1878.

(h) Baron Von Overbeck telah menjual haknya kepada Alfred Dent yang telah menubuhkan syarikat perdagangan. Syarikat perdagangan ini kemudian berjaya mendapat Piagam Diraja daripada kerajaan British dan pada tahun 1881, syarikat tersebut dinamakan Syarikat Borneo Utara British (SBUB). SBUB diberi kuasa mentadbir Sabah sehingga Perang Dunia Kedua. Pada tahun 1946, SBUB menyerahkan pemerintahan Sabah kepada kerajaan British. Sejak itu Sabah menjadi Jajahan Mahkota British.[3]

Program sosial

(a) Memperkenalkan nilai-nilai kemasyarakatan dalam masyarakat. Program ekonomi

(a) Meningkatkan pengeluaran makanan.

(b) Menjalankan program sosioekonomi yang berani.

(c) Meningkatkan pekerjaan.

(d) Melaksanakan program reformasi tanah melalui Kod Reformasi Tanah Pertanian 1963.

Kesimpulannya,Presiden Macapagal tidak dapat melakukan beberapa dasar ekonomi kerana mendapat bantahan dan penentangan daripada Parti Nasionalis di bawah pimpinan Ferdinand Marcos yang telah menguasai Dewan Perwakilan dan Senat dalam Parlimen Filipina. Namun demikian, pertumbuhan ekonomi telah meningkat sebanyak 5.157% semasa pemerintahan Macapagal.[4]

---

[1] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),410.

[2] Ibid,411.

[3] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2014),411.

[4] Ibid,411.

Langkah-langkah mencapai kemerdekaan di Myanmar secara berperlembagaan.

oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Hasil Pembelajaran- Menghuraikan langkah-langkah mencapai kemerdekaan.

Pejuang nasionalis Myanmar telah menjalin kerjasama dengan Jepun sebelum pendudukan Jepun di Myanmar lagi. Pejuang nasionalis  radikal seperti Aung San dan 30 orang Thakin yang telah melarikan diri ke Jepun akibat penentangan mereka terhadap British dan mereka menubuhkan Tentera Kemerdekaan Burma (TKB) pada tahun 1941.[1]

      Pada1 Ogos1943, pentadbiran tentera Jepun dibubarkan dan Myanmar diistiharkan merdeka oleh Jepun dan Dr Ba Maw dilantik sebagai Perdana Menteri. Aung San sebagai Menteri Pertahanan dan U Nu sebagai Menteri Hal Ehwal Dalam Negeri. Meskipun begitu, pentadbiran Jepun masih mengusai pelbagai bidang seperti pengangkutan dan perusahaan. Dr Ba Maw terpaksa tunduk kepada kehendak tentera Jepun.Myanmar juga dikehendaki memberikan sokongan kepada Jepun dalam menentang British.[2]

      Keadaan ekonomi semakin teruk ketika di bawah pemerintahan Jepun telah menyedarkan rakyat Myanmar bahawa mereka telah dipegunakan untuk kepentingan Jepun. Ini kerana keadaan ekonomi semasa pemerintahan British adalah lebih baik berbanding semasa pemerintahan Jepun.[3]

  Aung San  dan kumpulan Thakin tidak puas hati kerana DrBa Maw diperalat oleh Jepun menyebabkan Aung San bertindak mengistiharkan sokongan kepada pihak Berikat. Aung San telah menubuhkan Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis sebagai sebuah pertubuhan anti-Jepun dan menjalankan aktiviti anti-Jepun.

      Ia bertujuan menentang Jepun untuk mendapatkan kemerdekaan penuh bagi Myanmar apabila Jepun kembali semula.Dalam usaha penentangan ini mereka telah memusnahkan kawasan yang dianggap strategik. Aung San telah memberi sokongan keada Britsih dalam menawan semula Myanmar dan menghalau Jepun.LPAF telah membantu Lord Louis Mounbatten mengalahkan Jepun pada tahun 1945.[4]

      Aung San telah berusaha untuk mendapat sokongan daripada golongan Karen, Kachin dan Chui serta membebaskan Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis daripada pengaruh komunis dalam menyakinkan British untuk mendapatkan kemerdekaan Myanmar.[5]

      Pada bulan Disember 1946, pihak British menjemput pemimpin Myanmar menghantar satu rombongan kemerdekaan ke England. Hasilnya ialah Perjanjian Atlee-Aung San ditandatangani. Antara isu yang dibincangkan ialah;

1.Pilihanraya umum akan diadakan empat bulan selepas Perjanjian Atlee-Aung San.

2.Kabinet Aung San diakuiBritish sebagai kerajaan sementara menjelang pilihanraya kebangsaan.

3.British akan menyokong penyertaan Myanmar dalam pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.

4.Sebuah Dewan Perlembagaan dibentuk.

5.British akan melantik seorang Pesuruhjaya Tinggi ke Myanmar.

6.Negeri-negeri kecil di sempadan bebas memilih sama ada ingin bergabung dengan Myanmar atau sebaliknya.

      Dengan Perjanjian Atlee-Aung San, Aung San pulang ke tanah air dengan penuh keyakinan. Semua ahli rombongan kecuali U Saw dan Ba Sein menyokongnya. Parti Komunis melancarkan mogok serta memusnahkan landasan keretapi.

      Walau bagaimanapu, pilihanraya umum diteruskan pada bulan April 1947. Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis mendapat kejayaan. U Ni dilantik sebagai Presiden.  Pemimpin utama Myanmar, Aung San dibunuh oleh orang upahan U Saw. Dengan ini U Nu dilantik sebagai pemimpin Liga. Dengan beberapa orang pemimpin Thakin yang lain dalam Dewan Perlembagaan, U Nu meneruskan usaha menggubal perlembagaan baru Myanmar.

      Satu rombongan yang diketuai oleh U Nu bertolak ke London dan menandatangani Rang Undang-Undang Kemerdekaan Myanmar yang menyerahkan kerajaan Myanmar kepada Presiden Kesatuan Myanmar.[6]        

  

2.menggalurkan penentangan rakyat secara bersenjata.

3.2.3 Kemerdekaan di Myanmar dan Indonesia abad ke-20.

1.Langkah-langkah mencapai kemerdekaan.

---

[1] “Perjuangan Mencapai Kemerdekaan”,dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,138.

[2] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 , (Shah Alam: Oxford Fajar,2013) ,337.  

[3] Ibid,337

[4] “Perjuangan Mencapai Kemerdekaan”,138.

[5] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 ,338.

[6] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),368.

1.Huraikan peranan Raja Thibaw semasa pemerintahannya di Myanmar pada pertengahan abad ke-19 hingga awal abad ke-20.

Pengenalan

Raja Thibaw dilahirkan pada tahun 1858 di Mandalay, Myanmar. Raja Tihibaw merupakan anak Raja Mindon Min dengan Puteri Laungshe. Raja Thibaw mendalami ajaran agama Buddha di tokong sejak kecil lagi. Baginda pemerintah terakhir Dinasti Konbaung di Myanmar. Beliau memerintah antara tahun 1878-1885.

Politik dan pentadbiran

1.Hubungan dengan Perancis.

Menjalin hubungan dengan Perancis untuk mengekalkan kedaulatan negara.

Raja Thibaw ingin membeli senjata dari Perancis.

wakil Perancis akan ditempatkan di Mandalay

Frederic Haas menasihati Raja Thibaw supaya mengeratkan hubungan dengan British

menubuhkan bank di Mandalay kepada pihak Perancis. Pembinaan jalan kereta api dari Mandalay ke Toungoo adalah atas pembiayaan Perancis.

2.Hubungan dengan British.

Raja Thibaw mengamalkan pemerintahan yang keras dan anti kuasa asing.

British mendapat tahu tentang usaha Raja Thibaw tersebut. Duta British telah menemui dengan wakil Perancis, Fules Ferry dan menyatakan British akan menggunakan kekerasan ke atas Myanmar sekiranya pihak Perancis masih lagi terlibat dalam perkara senjata ini. Pihak Perancis telah memberi jaminan bahawa isu senjata tidak disentuh dalam perjanjian dengan Myanmar

Raja Thibaw tegas dengan pendirian tidak mahu menerima semula Residen British.

Ekonomi

menjalinkan perjanjian perdagangan dengan Perancis dan menghantar wakilnya, Atwinwun ke Paris untuk membuat perjanjian yang ditandatangani pada 1 Januari 1885.

Cuba mendapatkan kembali penguasaan ekonomi Myanmar dari British

Tindakan Raja Thibaw terhadap Syarikat Perdagangan Bombay-Myanmar

mengemukakan perkara terhadap syarikat tersebut:

(a) Mengeluarkan kayu jati melebihi dua kali ganda daripada yang

dibenarkan.

(b) Memberi rasuah kepada pegawai kerajaan.

(c) Tidak memberi upah yang sewajarnya kepada pekerja-pekerja Myanmar seperti yang dijanjikan.

Syarikat ini didenda sebanyak 23 juta rupee

British menganggap hukuman Raja Thibaw terhadap syarikat tersebut tidak adil lalu bersiap sedia untuk bertindak secara kekerasan terhadap Myanmar.

Kesimpulan

Raja Thibaw berusaha mempertahankan kedaulatan Myanmar Hulu.

Untuk memelihara kedaulatan Myanmar Thibaw menjalin hubungan dengan Perancis.

Baginda kalah dalam Perang British-Myanmar III pada 29 November1885 dan dibuang negeri ke India.

Raja Thibaw 1878-1885

Oleh- AHMAD BIN YAAKOB

Peranan Raja Thibaw dalam penentangannya terhadap British pada abad ke-19.

Raja Thibaw dilahirkan pada tahun 1858 di Mandalay, Myanmar. Raja Tihibaw merupakan anak Raja Mindon Min dengan Puteri Laungshe. Raja hibaw mendalami ajaran agama Buddha di tokong sejak kecil lagi. Baginda pemerintah terakhir Dinasti Konbaung di Myanmar. Beliau memerintah antara tahun 1878-1885. Pemerintahannya berakhir detelah pendudukan Hulu Myanmar oleh British. Beliau meninggal dunia pada 19 Disember 1916 di Ratnagiri Fort, India.[1]

Peranan dalam penentangan terhadap British

Raja Thibaw sangat dikuasai oleh Permaisuri Supayalat dan Taingda sehingga Hluttaw, sebuah badan yang berpengaruh dalam sistem pemerintahan pusat merasa terancam lalu terpaksa mengikut sahaja dasar Raja Thibaw dan permaisurinya.

Raja Thibaw mengamalkan pemerintahan yang keras, menekan, dan menindas berbanding dengan pemerintahan ayahandanya yang bertolak ansur dengan istana, rakyat, dan kuasa asing. Sikap Raja Thibaw menyebabkan saudagar-saudagar British merasa tidak puas hati lalu mendesak kerajaan British di India supaya menguasai Myanmar Hulu.

Pada zaman pemerintahan Raja Thibaw perbendaharaan Myanmar Hulu mengalami masalah kekurangan sumber pendapatan. Sebagai menyelesaikan masalah tersebut, Raja Thibaw meningkatkan cukai terhadap golongan masyarakat.[2]

Dari segi pentadbiran, Raja Thibaw menambahkan jumlah jabatan dalam Hluttaw daripada empat menjadi empat belas. Satu unit pentadbiran baharu di peringkat daerah, iaitu khayaing dibentuk mengikut model pentadbiran British di India. Tujuannya adalah untuk memusatkan pentadbiran di istana Myanmar Hulu. Myanmar Hulu dibahagikan kepada sepuluh daerah di

bawah Menteri Daerah. Raja Thibaw juga memperkenalkan jawatan Myo-ok mengikut sistem pentadbiran yang diamalkan oleh British di Myanmar Hilir.[3]

Dasar Luar Raja Thibaw

Hubungan dengan Perancis dan British

      Raja Thibaw mengamalkan dasar berbaik-baik dengan kuasa Perancis sebagai usaha untuk menangani ancaman dan kemaraan British. Beliau memahami bahawa British tidak senang dengan kehadiran Perancis di Annam dan Tongking. Beliau telah bertindak menjalinkan perjanjian perdagangan dengan Perancis dan menghantar wakilnya, Atwinwun ke Paris untuk membuat perjanjian yang ditandatangani pada 1 Januari 1885. Sebenarnya, Raja Thibaw ingin membeli senjata dari Perancis.

      British mendapat tahu tentang usaha Raja Thibaw tersebut. Duta British telah menemui dengan wakil Perancis, Fules Ferry dan menyatakan British akan menggunakan kekerasan ke atas Myanmar sekiranya pihak Perancis masih lagi terlibat dalam perkara senjata ini. Pihak Perancis telah memberi jaminan bahawa isu senjata tidak disentuh dalam perjanjian dengan Myanmar kerana yang ditandatangani hanyalah perjanjian perdagangan yang tidak mengandungi apa-apa implikasi politik atau bantuan ketenteraan kecuali wakil Perancis akan

ditempatkan di Mandalay.[4]

       Perancis melalui wakilnya, Frederic Haas pernah menasihati Raja Thibaw supaya mengeratkan hubungan dengan British. Raja Thibaw tegas dengan pendirian tidak mahu menerima semula Residen British.Raja Thibaw berpendapat beliau boleh menangani kekuasaan British dengan bantuan Perancis. Oleh itu, beliau banyak memberi keistimewaan seperti kebenaran menubuhkan bank di Mandalay kepada pihak Perancis. Pembinaan jalan kereta api dari Mandalay ke Toungoo adalah atas pembiayaan Perancis.

Terdapat khabar angin bahawa orang Perancis akan mengambil alih pengurusan hak monopoli diraja, mengawasi perkhidmatan pos, menjalankan kapal-kapal di Sungai Irrawady, dan dapat menyewa lombong-lombong batu delima. Semua perkara tersebut membimbangkan pihak British di Myanmar Hilir. Yang memburukkan Iagi hubungan Raja Thibaw dengan British ialah berita yang menyatakan bahawa Perancis akan menghantar senjata ke Myanmar sebaik sahaja keamanan di Tongking berjaya dipulihkan.[5]

Tindakan Raja Thibaw terhadap Syarikat Perdagangan Bombay-Myanmar

Syarikat Perdagangan Bombay-Myanmar mengusahakan perdagangan kayu jati di kawasan Myanmar Hulu. Raja Thibaw yang tidak menyukai British telah mengambil tindakan terhadap syarikat ini dengan mengemukakan perkara berikut terhadap syarikat tersebut:

(a) Mengeluarkan kayu jati melebihi dua kali ganda daripada yang

dibenarkan.

(b) Memberi rasuah kepada pegawai kerajaan.

(c) Tidak memberi upah yang sewajarnya kepada pekerja-pekerja Myanmar seperti yang dijanjikan.

Syarikat ini didenda sebanyak 23 juta rupee dan ini menyebabkan pihak British berasa tidak berpuas hati walaupun penipuan syarikat tersebut agak benar seperti yang dibuktikan oleh Majlis Hluttaw.British dengan segera meminta diadakan rundingan tetapi Raja Thibaw menolaknya kerana beliau yakin Perancis akan menyokong dan membantu Myanmar dalam saat-saat seperti itu. Akan tetapi, pada bulan September, Freycinet (menggantikan fules Ferry) telah mengubah dasar Ferry dengan serta-merta. Raja Thibaw terpaksa menghadapi sendiri masalahnya dengan pihak British.

British menganggap hukuman Raja Thibaw terhadap syarikat tersebut tidak adil lalu bersiap sedia untuk bertindak secara kekerasan terhadap Myanmar. Duta Myanmar di Perancis dan duta China di London cuba menawarkan diri untuk berunding tetapi British enggan.British menghantar kira-kira 10 000 orang tentera ke Myanmar. British memberi kata dua supaya Raja Thibaw mencari orang tengah bagi menyelesaikan masalah Syarikat Perdagangan Bombay-Myanmar dan pada masa hadapan dasar luar Myanmar akan ditentukan oleh kerajaan British. Raja Thibaw diberi tempoh masa sehingga l0 November 1885 untuk memberi jawapan.[6]

Raja Thibaw membalas dengan reaksi berikut:

(a) Bersetuju menerima wakil British.

(b) Meneruskan hubungannya dengan Perancis.

(c) Memberi hak perdagangan yang sama kepada semua kuasa Barat.British tidak puas hati dengan jawapan Raja Thibaw lalu mengisytiharkan perang ke atas Myanmar Hulu pada 11 November 1885. British berjaya menakluki Myanmar Hulu pada 1 Januari 1886.Kejayaan ini menyebabkan Myanmar menjadi tanah jajahan British sepenuhnya.[7]

---

[1] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini, (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,310.  

[2] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2013),326.

[3] Ibid,326.

[4] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2014),324.

[5] Ibid,325.

[6] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2013),327.

[7]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini, 311.

SAREKAT ISLAM

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB.

3.1.2 Parti politik dan persatuan di Indonesia dan Myanmar pada abad ke-19.

Sebab penubuhan dan matlamat persatuan dan parti politik yang mendukung gerakan nasionalisme.

1.Sarekat Islam

Parti Politik dan Persatuan

Kesan daripada penjajahan  British di Myanmar muncul pelbagai persatuan dan parti politik yang mendukung gerakan nasionalisme. Pada peringkat awal, persatuan yang wujud tidak berunsur politik, lebih kepada perjuangan ingin membaiki kehidupan masyarakat peribumi yang tertindas di bawah penjajahan Barat.

Gerakan nasionalisme mula radikal apabila parti-parti politik memperjuangkan kemerdekaan mutlak.Di Indonesia, Sarekat Islam dan Partai Nasional Indonesia penting sebagai penggerak dan pelindung kepada masyarakat peribumi.[1]

 Sarekat Islam

Perniagaan batik dalam kalangan masyarakat tempatan agak penting di Indonesia. Pada awal abad ke-20, pedagang Cina turut terlibat dalam perniagaan ini. Mereka membekalkan kain, pewarna, dan lilin kepada pedagang batik di Jawa. Pedagang tempatan tidak dapat bersaing dengan mereka.

OIeh itu, pedagang tempatan yang beragama Islam telah bergabung untuk melindungi kepentingan mereka. R.M. Tirtoadisurjo telah menubuhkan Sarekat Dagang Islam pada tahun 1909.

Agama Islam digunakan sebagai alat penyatuan, persefahaman, dan persaudaraan dalam kalangan pedagang batik di fawa. Haji Samanhoedi menubuhkan cawangan Sarekat Dagang Islam di Bogor pada tahun 1911.

Tujuan asal Sarekat Dagang Islam adalah untuk melindungi kepentingan pedagang batik Islam supaya mereka dapat bersaing dengan pedagangpedagang batik Cina. Maka, boleh dikatakan bahawa Sarekat Dagang Islam merupakan pertubuhan batik anti-Cina. Pada tahun 1912, nama Sarekat Dagang Islam ditukar kepada Sarekat Islam. Omar Said Tjokroaminoto menjadi Presiden. Kebanyakan ahli Sarekat Islam di Borneo dan Sulawesi menganggapnya sebagai langkah pertama perang jihad Indonesia terhadap orang kafir, iaitu orang Cina dan orang Belanda.[2]

Penubuhan Sarekat Islam dipengaruhi oleh:

(a) Persaingan daripada pedagang-pedagang Cina dalam perniagaan batik

(b) Gerakan Reformis Islam di Timur Tengah mempengaruhi pemikiran golongan intelektual Islam dalam Sarekat Islam.

(c) Kegiatan penyebaran agama Kristian pada awal abad ke-20 di Indonesia menuntut penyatuan orang Indonesia di bawah satu pertubuhan untuk mempertahankan tradisi mereka daripada dicemari oleh agama Kristian.

Antara matlamat asal penubuhan Sarekat Islam:

(a) Mengukuhkan agama Islam bagi menyaingi perkembangan agama Kristian.

(b) Mengembangkan kebudayaan lndonesia.

(c) Memajukan kebajikan masyarakat tempatan khasnya dalam bidang pendidikan.

(d) Memajukan ekonomi masyarakat tempatan.[3]

Sehingga tahun 1916, Sarekat Islam tidak berunsur politik. Sarekat Islam lebih memperjuangkan kebajikan masyarakat tempatan dalam aspek pendidikan, agama, pekerjaan, dan ekonomi. Pada Kongres Nasional tahun 1913, pemimpinnya, omar said Tjokroaminoto menegaskan bahawa sarekat Islam bukan sebuah parti Politik dan masih menyokong kerajaan Belanda.

Sarekat Islam menjadi popular sehingga ahli-ahlinya datang dari segenap lapisan masyarakatlndonesia. Mereka terdiri daripada golongan ulama, elit, intelektual, peniaga, pelajar, kaum tani, dan buruh. Sarekat Islam membuka pintunya kepada-semua lapisan masyarakat. Keanggotaan Sarekat Islam meningkat daripada 12 000 orang pada tahun 1913 menjadi 800 000 orang pada tahun 1916.

selaras dengan matlamat untuk melindungi kepentingan masyarakat tempatan, Saiekat Islam telah mengemukakan beberapa tuntutan dari aspek politik, sosial, dan ekonomi kepada kerajaan Belanda.

(a) Tuntutan politik

(i) Majlis Daerah dibentuk.

(ii) Volksraad diberi kuasa yang lebih luas supaya menjadi satu badan perwakilan yang mempunyai fungsi legislatif.

(iii) Bagi pemilihan ahli Majlis Kampung, hak mengundi diberikan kepada kaum lelaki yang berumur 18 tahun ke atas dan bagi majlis-mallis lain, hak mengundi diberikan kepada kaum lelaki yang berumur 21 tahun ke atas.

 iv) Pemberian taraf pemerintahan sendiri kepada Indonesia.

(b) Tuntutan sosial

(i) Undang-undang yang menghalang perkembangan agama Islam dibatalkan.

(ii) Kiyai dan penghulu diberikan gaji tetap.

(iii) Hari kebesaran Islam diisytiharkan sebagai hari kelepasan atau cuti.

(iv) Institusi pendidikan Islam diberi subsidi'

(v) Sistem diskriminasi dalam pendidikan dihapuskan'

(vi) Pendidikan percuma untuk kanak-kanak Indonesia yang berumur 15 tahun ke bawah.

(vii) Maktab Undang-undang dan Maktab Perubatan dinaik taraf menjadi universiti.

(viii) Biasiswa diberikan kepada pelajar Indonesia menuntut di luar negara.

(c) Tuntutan ekonomi supaya dapat

(i) Memiliknegarakan bidang industri seperti kilang tekstil, perusahaan kertas, industri besi, pengangkutan dan elektrik.

(ii) Membaiki dan meluaskan kemudahan pertanian dan tali air'

(iii) Memberi perhatian tentang isu tanah.

Sarekat Islam berkembang dengan cepat dalam kalangan semua lapisan masyarakat tempatan. Masyarakat tempatan khasnya di Pulau Jawa mempercayai telah munculrrya seorang "Ratu Adil" yang dapat menyelamatkan mereka daripada penindasan dan cengkaman orang kafir.

Sarekat Islam mula merosot pada tahun 1920-an disebabkan perselisihan antara golongan Reformis Islam dengan golongan ortodoks dalam parti sendiri.-Perpecahan ini melemahkan kepimpinan Sarekat Islam. Golongan konsrvatif telah menyertai Parti Muhammadiyah 1912 dan Nahdatul Ulama 1926.[4]

Selain itu, pengaruh komunisme dalam Sarekat Islam membawa kepada penubuhan Sarekat Islam Merah di Semarang dan di desa lain.

      Kerajaan Belanda mengambil tindakan menindas Sarekat Islam yang berjuang menuntut kemerdekaan mutlak dan menentang kapitalisme. Sarekat Islam dituduh terlibat dalam beberapa pemberontakan yang berlaku. Omar said Tjokroaminoto ditangkap dan dipenjarakan. Kegiatan Sarekat Islam semakin lemah selepas selepas kegagalan pemberontakan Parti Komunis Indonesia pada tahun 1926-1927. Selepas tahun 1927, Sarekat Islam tidak lagi efektik kerana gerakan nasionalisme indonesia diambil alih oleh golongan nasionalisme sekular.[5]

---

[1]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2014),350.   

[2]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3,360.  

[3]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2014),351.

[4]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini, (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,330.   

[5]Ibid,330.