SOALAN PERCUBAAN SEJARAH STPM P3 NEGERI PAHANG 2016

Bahagian A: Sejarah Malaysia

[40 markah]

1.         Huraikan peranan pembesar di Tanah Melayu sebelum campurtangan British.                                                                                                                                  [20]

2.         Terangkan faktor-faktor yang mendorong pembentukan masyarakat majmuk di tanah  Melayu pada awal abad ke 20.                                                                  [20]

3.         Jelaskan peranan Yang Dipertuan Agong dalam system pentadbiran dan pemerintahan di Malaysia.                                                                                                          [20]

Bahagian B (Sejarah Asia Tenggara)

[40 markah]

4.            Bincangkan susun lapis masyarakat di Indonesia sebelum kedatangan barat.

                                                                                                                                    [20]

5.         Nilaikan peranan Diponegoro dalam penentangan terhadap penjajahan Belanda di Pulau Jawa pada abad ke 19.                                                                                           [20]

6.         Bincangkan perubahan ekonomi yang dilaksanakan oleh pemerintah Filipina selepas merdeka.                                                                                           [20]

Bincangkan tindakbalas masyarakat tempatan di Indonesia terhadap kuasa Barat pada abad ke-19.

A.Pengenalan

Kedatangan kuasa Belanda di Indonesia pada abad ke 19 telah menimbulkan perasaan tidak puas hati masyarakat tempatan yang mencetuskan banyak penentangan terhadap Belanda sepanjang abad ke-19.

1.Penentangan di Sulawesi 1811

i.Lavi Bone 1811 menyerang Belanda tetapi berjaya dikalahkan.

ii.Penentangan di Sulawesi berakhir apabila Belanda menakluki Makasar 1905.

2.Penentangan Sapurua

Tercetus kerana Belanda memaksa penduduk Maluku melaksanakan sistem serahan dan kerja wajib.

Penentangan ini diketuai Thomas Matelusia yang menyerang dan menakluki Kubu Belanda April 1817. Penentangan berakhir apabila Belanda menangkap Thomas Matelusia Ogos 1817.

3.Perang Paderi 1819

Golongan Wahabi  menguasai kerajaan Minangkabau dan menentang perluasan kuasa Belanda di Minangkabau .

1819 Belanda memerangi golongan Wahabi. 1825 Tengku Imam Bonjol terpaksa menandatangani perjanjian damai.

4.Perang Jawa 1825-1830

Dipimpin Dipo Negoro Putera Diraja Kerajaan Jogjakarta.

Perang Jawa tamat 1830 selepas Belanda menangkap Dipo Negoro. Beliau dibuang ke Menado dan seterusnya Makasar. Beliau meninggal dunia 1855.

5.Penentangan di Banjarmasin 1857

i.Campurtangan Belanda – masalah takhta kerajaan Banjarmasin.

ii.1857 Sultan Ahmad mangkat, Tamjid Ulah, cucu Sultan Adam mendapat sokongan Belanda dilantik sebagai pengganti.Saudaranya Pangeran Hidayat tidak puashati. Tamjid Ulah turun takhta.

1860 Belandamenghapuskan kesultanan Banjarmasin. Pangeran Hidayat menentang tindakan Belanda. 1862 Pangeran Hidayat menyerah kalah kepada Belanda.

6.Perang Acheh 1873

i.Meletus kerana Belanda ingin menguasai perdagangan di Acheh.

ii.1873 Belanda menyerang Acheh tetapi gagal. 1874 Belanda menguasai istana Acheh.

iii.1903 Acheh menyerah kalah.

Kesimpulan

Tindakbalas masyarakat peribumi di Indonesia gagal mengguling Belanda di Indonesia. Sebaliknya mengukuhkan kedudukan Belanda.

Partai Nasional Indonesia

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Latar Belakang

Pada tahun 1922, sekumpulan pelajar Indonesia di Holland telah menubuhkan Perhimpunan Indonesia. Setahun kemudian, Perhimpunan Indonesia telah menegaskan rancangan mereka untuk berjuang ke arah kemerdekaan negara. Untuk mencapai hasrat tersebut, Perhimpunan Indonesia menggabungkan usaha semua golongan masyarakat Indonesia dan menjalankan dasar tidak bekerjasama dengan kerajaan Belanda. Perhimpunan Indonesia bersifat agresif dan radikal sejak penubuhannya di Holland.[1]

Perhimpunan Indonesia berjaya mendapat sokongan ramai kerana memperjuangkan kemerdekaan. Antara tahun 1923 dan 1927, ahli-ahli Perhimpunan Indonesia yang pulang ke Indonesia telah menubuhkan kelab-kelab pelajar di beberapa buah bandar. Kelab tersebut menjadi pusat perbincangan dan saluran idea perjuangan Perhimpunan Indonesia. Dalam kalangan kelab yang ditubuhkan, Kelab Pelajar Bandung yang paling aktif. Dari kelab tersebut, Soekarno mengambil inisiatif menubuhkan Perserikatan Nasional Indonesia pada 4 Jun 1927.

Perserikatan Nasional Indonesia kemudian menukar namanya kepada Partai Nasional Indonesia (PNI). Soekarno ialah pemimpin utama, dibantu oleh pemimpin lain seperti Iskaq Tjokrohadisoerjo, Dr. Tjipto Mangunkusumo, Ir. Anwari, Ali Sastroamidjojo, dan Sunarjo.

Sebab dan Matlamat Penubuhan

Mulai tahun 1927, peranan PNI dalam pergerakan nasional Indonesia amat besar. Antara sebab dan matlamat penubuhan PNI:

(a) Menuntut kemerdekaan mutlak.

(b) Menyatukan rakyat Indonesia melalui gabungan Parti-Parti politik kebangsaan Indonesia.

(c) Membentuk kerajaan demokrasi berparlimen yang bertanggungjawab kepada semua rakyat.

(d) Memartabatkan penggunaan bahasa Indonesia sebagai bahasa rasmi.

PNI berjuang secara aktif dan radikal demi mencapai matlamat untuk membebaskan Indonesia daripada penjajahan Belanda. Antara usaha PNI ialah:

(a) Mengamalkan dasar penentangan pasif.

(b) Mengamalkan dasar tidak bekerjasama dengan Belanda.

(c) Menyeru pegawai Indonesia memulaukan Volksraad dan perkhidmatan awam kerajaan.

(d) Menubuhkan kesatuan buruh.

(e) Memajukan syarikat kerjasama.

(f) Menyokongpendidikankebangsaan.

(g) Menganjurkan kursus dan mendirikan sekolah.

(h) Mengadakan rapat-rapat umum.

(i) Menyebarkan idea nasionalis melalui penerbitan surat khabar Banteng Priangan di Bandung dan Persatuan Indonesia di Jakarta.

Perjuangan PNI dijelaskan semasa Kongres Pemuda yang telah mengeluarkan "sumpah Pemuda" yang menekankan tiga perkara, iaitu:

(a) Semua rakyat Indonesia adalah sebangsa, sebahasa, dan senegara. '

Berdasarkan prinsip tersebut, PNI menegaskan tidak akan menggunakan agama Islam sebagai dasar perjuangannya kerana soal kemerdekaan turut melibatkan rakyat Indonesia beragama Kristian yang berbeza bahasa dan budaya.

(b) Pertubuhan belia seperti Pemuda Jawa, Pemuda Sulawesi, Pemuda Sumatera dan Pemuda Ambon digabungkan menjadi Persatuan Pemuda Indonesia.

(c) Lagu kebangsaan akan dicipta dan digunakan secara rasmi. Idea nasionalisme dapat disalurkan melalui ciptaan lagu kebangsaan.

Kebijaksanaan Soekarno mengutamakan soal perpaduan dan persefahaman membolehkan PNI mendapat sokongan ramai dan menjadi parti politik yang paling popular. Dalam masa dua tahun sahaja, PNI berjaya meraih sokongan seramai 10 000 orang.

Selaras dengan hasrat menyatukan rakyat Indonesia tanpa mengira perbezaan keturunan,bangsa, dan agama, PNI berusaha menggabungkan parti-parti politik yang sedia ada seperti Budi Utomo, Pasundan, Ikatan Sumatera, Kaum Betawi, Kelab Pelajar Surabaya, dan Sarekat Islam dalam satu gabungan yang besar, iaitu Permuafakatan Perhimpunan Politik Kebangsaan Indonesia (PPPKI). Melalui PPPKI, PNI telah berusaha membentuk perpaduan kebangsaan.[2]

---

[1] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),352.

[2] Ibid,353

Penentangan rakyat Indonesia terhadap penjajah secara perlembagaan.

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Jepun cuba mendapatkan kerjasama dan sokongan daripada pejuang nasionalis dan berjanji akan memberi kemerdekaan kepada Indonesia. Jepun telah menubuhkan Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA) pada 9 Mac 1943. Putera merupakan gabungan parti-parti politik Indonesia yang wujud sebelum kedatangan Jepun. Sukarno dilantik sebagai Presiden PUTERA dan Hatta sebagai Naib Presiden PUTERA. PUTERA dibenarkan bergerak dengan bebas oleh Jepun.[1]

      Sukarno menggunakan kesempatan ini untuk menyemarakkan lagi semangat nasionalisme dan perasaan anti-Jepun dalam kalangan rakyat Indonesia. Penubuhan PUTERA oleh Jepun sebenarnya adalah untuk mendapatkan kerjasama daripada penduduk Indonesia dan menggunakannya sebagai alat untuk mengukuhkan pemerintahan mereka di Indonesia. PUTERA menjadi lebih nasionalis dan bersikap anti-Jepun daripada pro-Jepun.

      Pada Disember 1943, PUTERA telah dibubarkan dan digantikan dengan Hokokai (Gerakan Kebangsaan Jawa) pada ahun 1944. Ahlinya merupakan bekas anggota PUTERA dan pengerusikan oleh Sukarno. Pada September 1943, Pembela Tanah Air (PETA) ditubuhkan untuk melatih tentera sukarela bagi membantu Jepun mempertahankan Indonesia daripada serangan Belanda. PETA juga sebenarnya tidak menyokong Jepun.[2] Melalui PETA juga mereka memperkuatkan semangat nassionalis dan sebagai asas ketenteraan untuk mendapatkan kemerdekaan.[3] 

      PETA mempunyai hubungan sulit dengan kumpulan anti-Jepun yang diketuai oleh Sutan Sjahrir yang terlibat dalam satu pemberontakan anti-Jepun di Blitar. Pemberontakan anti Jepun ini telah gagal. Amir Sjarifuddin telah ditangkap dan dijatuhkan hukuman bunuh. Beliau digantikan oleh Sutan Sjahrir.

      Pada awal tahun 1945, gerakan anti-Jepun menjadi semakin kuat dan mengancam kedudukan Jepun. Ini menyebabkan Jepun mengambil tindakan memberikan kemerdekaan kepada Indonesia pada  24 Ogos 1945.

      Setelah Amerika Syarikat menggugurkan bom di Hiroshima dan Nagasaki, Jepun menyerah kalah tanpa syarat. Sukarno dan kumpulan gerakan bawah tanah mengambil kesempatan untuk mengisytiharkan kemerdekaan Indonesia jam 10.00 pagi pada 17 Ogos 1945 dan seterusnya pihak Belanda mengiktiraf tarikh kemerdekaan tersebut.[4]

---

[1] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 , (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,344.  

[2] Ibid,344.

[3] “Perjuangan Secara Berperlembagaan dan Bersenjata,” dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,136.

[4] Ibid,136.

Langkah-langkah mencapai kemerdekaan di Myanmar secara berperlembagaan

Pejuang nasionalis Myanmar telah menjalin kerjasama dengan Jepun sebelum pendudukan Jepun di Myanmar lagi. Pejuang nasionalis  radikal seperti Aung San dan 30 orang Thakin yang telah melarikan diri ke Jepun akibat penentangan mereka terhadap British dan mereka menubuhkan Tentera Kemerdekaan Burma (TKB) pada tahun 1941.[1]

      Pada1 Ogos1943, pentadbiran tentera Jepun dibubarkan dan Myanmar diistiharkan merdeka oleh Jepun dan Dr Ba Maw dilantik sebagai Perdana Menteri. Aung San sebagai Menteri Pertahanan dan U Nu sebagai Menteri Hal Ehwal Dalam Negeri. Meskipun begitu, pentadbiran Jepun masih mengusai pelbagai bidang seperti pengangkutan dan perusahaan. Dr Ba Maw terpaksa tunduk kepada kehendak tentera Jepun.Myanmar juga dikehendaki memberikan sokongan kepada Jepun dalam menentang British.[2]

      Keadaan ekonomi semakin teruk ketika di bawah pemerintahan Jepun telah menyedarkan rakyat Myanmar bahawa mereka telah dipegunakan untuk kepentingan Jepun. Ini kerana keadaan ekonomi semasa pemerintahan British adalah lebih baik berbanding semasa pemerintahan Jepun.[3]

  Aung San  dan kumpulan Thakin tidak puas hati kerana DrBa Maw diperalat oleh Jepun menyebabkan Aung San bertindak mengistiharkan sokongan kepada pihak Berikat. Aung San telah menubuhkan Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis sebagai sebuah pertubuhan anti-Jepun dan menjalankan aktiviti anti-Jepun.

      Ia bertujuan menentang Jepun untuk mendapatkan kemerdekaan penuh bagi Myanmar apabila Jepun kembali semula.Dalam usaha penentangan ini mereka telah memusnahkan kawasan yang dianggap strategik. Aung San telah memberi sokongan keada Britsih dalam menawan semula Myanmar dan menghalau Jepun.LPAF telah membantu Lord Louis Mounbatten mengalahkan Jepun pada tahun 1945.[4]

      Aung San telah berusaha untuk mendapat sokongan daripada golongan Karen, Kachin dan Chui serta membebaskan Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis daripada pengaruh komunis dalam menyakinkan British untuk mendapatkan kemerdekaan Myanmar.[5]

      Pada bulan Disember 1946, pihak British menjemput pemimpin Myanmar menghantar satu rombongan kemerdekaan ke England. Hasilnya ialah Perjanjian Atlee-Aung San ditandatangani. Antara isu yang dibincangkan ialah;

1.Pilihanraya umum akan diadakan empat bulan selepas Perjanjian Atlee-Aung San.

2.Kabinet Aung San diakuiBritish sebagai kerajaan sementara menjelang pilihanraya kebangsaan.

3.British akan menyokong penyertaan Myanmar dalam pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.

4.Sebuah Dewan Perlembagaan dibentuk.

5.British akan melantik seorang Pesuruhjaya Tinggi ke Myanmar.

6.Negeri-negeri kecil di sempadan bebas memilih sama ada ingin bergabung dengan Myanmar atau sebaliknya.

      Dengan Perjanjian Atlee-Aung San, Aung San pulang ke tanah air dengan penuh keyakinan. Semua ahli rombongan kecuali U Saw dan Ba Sein menyokongnya. Parti Komunis melancarkan mogok serta memusnahkan landasan keretapi.

      Walau bagaimanapu, pilihanraya umum diteruskan pada bulan April 1947. Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis mendapat kejayaan. U Ni dilantik sebagai Presiden.  Pemimpin utama Myanmar, Aung San dibunuh oleh orang upahan U Saw. Dengan ini U Nu dilantik sebagai pemimpin Liga. Dengan beberapa orang pemimpin Thakin yang lain dalam Dewan Perlembagaan, U Nu meneruskan usaha menggubal perlembagaan baru Myanmar.

      Satu rombongan yang diketuai oleh U Nu bertolak ke London dan menandatangani Rang Undang-Undang Kemerdekaan Myanmar yang menyerahkan kerajaan Myanmar kepada Presiden Kesatuan Myanmar.[6]        

  

---

[1] “Perjuangan Mencapai Kemerdekaan”,dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,138.

[2] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 , (Shah Alam: Oxford Fajar,2013) ,337.  

[3] Ibid,337

[4] “Perjuangan Mencapai Kemerdekaan”,138.

[5] Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3 ,338.

[6] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),368.