Kemunculan masyarakat pelbagai kaum di Sabah dan Sarawak

Kemunculan masyarakat pelbagai kaum di Sabah dan Sarawak

Oleh-Ahmad bin Yaakob

Penghijrahan buruh asing ke Sabah

1.Orang Cina

Kemasukan orang Cina ke Sabah belaku akibat galakkan darpada syarikat tembakau dan Syarikat Berpiagam Borneo Utara. Pada tahun 1880-an, ladang tembakau mula dibuka di Sabah dan hampir semua buruhnya dibawa masuk dari China. Selain itu, perkembangan perusahaan getah pada awal abad ke-20 juga menarik perhatian buruh asing Cina untuk datang ke Sabah. Pada tahun 1930, terdapat 30 buah ladang getah dengan hampir separuh tenaga buruhnya daripada orang Cina.[1]Petempatan orang Cina berkembang sehingga munculnya bandar Sandakan, Kota Kinabalu, Tawau dan Kudat.[2]

2.Orang Indonesia

Buruh Jawa juga digalakkan masuk ke Sabah oleh SBBU untuk bekerja di ladang tembakau dan getah. Buruh-buruh dari Jawa tiba pada tahun 1882. Seramai 70 orang Jawa dibawa masuk dari Singapura oleh seorang agen Kompeni, W.H.Read. Buruh Jawa dibawa ke Silam untuk bekerja di Stesyen Percubaan Pertanian Kerajaan. Mulai tahun 1907, pengambilan buruh dari Jawa dilakukan secara teratur apabila pihak SBBU menjalin satu persetujuan dengan Belanda untuk mendapatkan buruh kontrak selama tiga tahun, kesan dari perkembangan pesat perusahaan getah di Sabah.

      Sebelum Perang Dunia Pertama, bilangan buruh dari Jawa yang berhijrah ke Sabah bertambah ramai ketika perusahaan getah berkembang pesat. Pada tahun 1911, bilangan buruh Jawa termasuk sebilangan kecil orang Indonesia yang lain tiba di Saah berjumlah 5510 orang. Pada tahun 1921 bilangan orang Indonesia meningkat kepada 11 223 orang dan seterusnya 10 014 orang menjelang tahun1931.[3]

3.Orang India

     Orang India datang ke Tanah Melayu untuk bekerja dalam bidang pentadbiran, sokongan dan teknikal. Mereka terdiri dari orang Sikh, Pathan, Telegu dan Tamil yang ditempatkan di beberapa buah jabatan seperti Jabatan Audit, Pelabuhan, Pos dan Telegraf, Keselamatan, Polis dan Penjara. Mereka diambil berkhidmat sebagai kakitangan sama ada pada peringkat pentadbiran, mahu pun pada peringkat bawahan.

      Orang India dibawa masuk untuk mengisi jawatan kerajaan di bawah pentadbiran SBBU. Keadaan ini berlaku kerana SBBU menghadapi masalah kekurangan kakitangan akibat keengganan bangsa Eropah yang lain berkhidmat di Sabah atas alasan negeri Sabah masih mundur. Mereka lebih gemar dihantar berkhidmat ke Hong Kong atau Singapura.[4] 

Penghijrahan buruh asing ke Sarawak

1.Orang Cina

Orang Cina merupakan kelompok terbesar dalam kalangan masyarakat bukan bumiputera yangmeliputi 23.3% daripada jumlah penduduk Sarawak.Kawasan petempatan mereka tertumpu di bandar-bandar besar. Orang Cina di Sarawak dibahagikan kepada beberapa suku kaum seperti Hikkien, Foochow, Hakka, Teochew, Kantonis danHenghua. Mereka bertutur dengan menggunakan bahasa Mandarin dan Hokkien.

      Sebelum kedatangan James Brooke pada tahun 1840, terdapat sejumlah kecil orang Cina yang telah menetap di Sarawak. Mereka menjalankan beberapa kegiatan seperti bedagang, melombong emas dan bercucuk tanam. Orang Cina semakin ramai berhijrah ke Sarawak menjelang akhir abad ke-19, iaitu semasa pemerintahan Charles Brooke. Kebanyakan mereka

---

[1]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf, AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini,148.    

[2]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),134. 

[3]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf, AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini,148.     

[4]Ibid,149.

Masyarakat Pelbagai Kaum di Negeri-Negeri Melayu

Oleh- AHMAD BIN YAAKOB

Hasil Pembelajaran-Menghuraikan perkembangan masyarakat pelbagai kaum di Negeri-Negeri Melayu, Sabah dan Sarawak pada abad ke-19 dan ke-20.

1.a) Konsep masyarakat pelbagai kaum.

Masyarakat pelbagai kaum merupakan satu kumpulan manusia yang terdiri daripada pelbagai rumpun bangsa telah membentuk satu kesatuan, khususnya dalam aspek politik, sosial dan ekonomi di sesuatu tempat bagi membentuk satu kumpulan yang bersatu-padu.[1] Ringkasnya masyarakat pelbagai kaum terdiri daripada beberapa kaum dan tinggal dalam satu negara.[2]

b)Kemunculan masyarakat pelbagai kaum di Negeri-Negeri Melayu.

Masyarakat Indonesia di Tanah Melayu.

Masyarakat Indonesia yang berhijrah ke Tanah Melayu terdiri daripada komuniti Jawa, Banjar,Bugis  dan Minangkabau. Komuniti Jawa merupakan komuniti terbesar.Akibat rancangan transmigrasi kerajaan Belanda di Indonesia yang bertujuan mengurangkan kepadatan penduduk di Pulau Jawa dan Madura. Orang Jawa berhijrah secara beramai-ramai ke Tanah Melayu.[3]

Faktor-faktor penghijrahan buruh Indonesia

1.Pertambahan penduduk

2.Penindasan kerajaan Belanda.

3.Bebanan cukai.

4.Pembukaan ladang-ladang getah.

Faktor penolak

1.Pertambahan penduduk

Pertumbuhan penduduk yang pesat menjadikan Pulau Jawa sebagai sebuah kawasan yang padat. Akibatnya timbul masalah sosial seperti kemiskinan, penganguran dan kekuarangan tanah untuk kegiatan pertanian. Ini telah menimbulkan kesempitan hidup di pulau tersebut.

2.Penindasan kerajaan Belanda.

Penjajah Belanda mengamalkan dasar yang menindas terhadap penduduk tempatan dengan mengenakan pelbagai jenis cukai seperti cukai tanah, cukai kepala dan cukai perkhidmatan yang membebankan kehidupan rakyat.[4]

Faktor penarik

1.Kestabilan politik

Tanah Melayu menjadi tempat tumpuan utama penghijrah dari Indonesia  kerana kedudukan kedua-dua wilayah yang berjiran.Penghijrahan ini juga didorong oleh wujudnya kestabilan politik dan perkembangan ekonomi yang pesat.

2.Dasar British

Pentadbiran British di Tanah Melayu memberi kebebasan kepada setiap orang untuk menjalankan kegiatan ekonomi tanpa mengamalkan dasar penindasan seperti penjajah Belanda di Indonesia. Keadaan ini menarik minat orang Indonesia untuk berhijrah ke Tanah Melayu.

3.Pembukaan ladang-ladang getah.

Pembukaan ladang getah di Tanah Melayu yang menyediakan banyak peluang pekerjaan mendorong orang Indonesia berhijrah. Mereka bekerja sebagai buruh di ladang getah bersama-sama dengan buruh Indonesia.

      Orang Jawa merupakan kumpulan yang terbesar berhijrah ke Tanah Melayu. Ia diikuti oleh orang Minangkabau, Banjar, Boyan dan Bugis.[5]

---

[1] Fauziah Shafie dan Ruslan Zainuddin, Sejarah Malaysia, (Shah Alam: Penerbit Fajar Bakti Sdn. Bhd.,2000), 255.

[2]“Masyarakat Pelbagai Kaum”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,53 ,  

[3]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Sejarah Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),130

[4]Ruslan 

1.Bincangkan sistem pendidikan di Tanah Melayu sebelum Perang Dunia Kedua.20m

Sebelum merdeka terdapat lima jenis sistem pendidikan iaiatu Sekolah Melayu, Cina, Tamil, Inggeris dan Sekolah Agama.

Sistem pendidikan vernakular pula terdiri dari Sekolah Melayu, Cina , Tamil dan Inggeris.

Kesemua sekolah ini mempunyai sukatan pelajaran dan bahasa pengantar yang berbeza kerana penjajah tidak berminat untuk membangun dan menyatupadukan rakyat melalui pendidikan.

Sistem pendidikan di Tanah Melayu

1.Sekolah Melayu

Pendidikan agama

Sebelum pendidikan Melayu sekula diperkenalkan oleh Inggeris pendidikan orang Melayu berbentuk agama dan penggunaan Bahasa Arab diutamakan.

Pelajar diajar membaca kitab, al-Quran, Fardu Ain dan selok belok agama.

Tempat belajar di surau, madrasah dan masjid.

Tenaga pengajar imam atau guru-guru agama bergelar haji, berketurunan Sayid atau Syeikh.

Terdapat sekolah pondok di Kedah, Kelantan, Terengganu.  Melanjutkan pelajaran ke Timur Tengah.

Awal 1800 Abdulah Munsyi memperkayakan bahasa Melayu dengan menterjemah buku-buku Arab ke Bahasa Melayu.

Sekolah Melayu

1821 Sekolah Melayu Gelogur, cawangan Penang Free School yang diasaskan oleh R.S Hutching

1885 Sekolah Melayu Bayan , Pulau Pinang.

1856 dua buah sekolah vernakular Melayu dibuka di Singapura di Teluk Belanga dan Kampung Gelam.

Peringkat awal sambutan terhadap sekolah sekular Melayu tidak memuaskan kerana menganggap sekolah sekular bertentangan dengan agama Islam.

A.M Skinner mencantum sistem pendidikan Melayu dengan dengan Sistem Pendidikan

Ciri-ciri sekolah Melayu

Hanya peringkat sekolah rendah sahaja iaitu Darjah 1 hingga Darjah 4.

Menurut Awang Had Salleh tujuan penubuhan sekolah Melayu ialah untuk mengekalkan kestabilan politik, mengekalkan orang Melayu sebagai petani dan nelayan dan tinggal di kampung,  menghasilkan budak pejabat dan kerani rendah, menghapuskan buta huruf supaya orang Melayu tidak tertipu dalam masyarakat berbilang kaum.

2.Sekolah Vernakular Cina

Ciri-ciri sekolah Vernakular Cina.

Peringkat awal dikelola mubaligh Kristian dan kaum Cina sendiri.

1815 Sekolah Cina pertama dibuka di Melaka oleh Persatuan Mubaligh London Melaka.

Orang Cina sifat  Yap Ah Loy, Cheng Soo Leong dan Phua Choon Hiong mendirikan sekolah Cina di NNS dan NNM yang lain.

Peringkat awal sekolah Cina dikelola orang persendirian atau badan sukarela dan bersifat bebas.

3.Sekolah  Vernakular Tamil

British tidak mengambil berat tentang pendidikan orang India. Pendidikan Tamil secara formal di Tanah Melayu dimulakan oleh orang perseorangandan pertubuhan masyarakat India.

Perkembangan sekolah vernakular Tamil dipengaruhi oleh perkembangan ekonomi di Tanah Melayu. Orang India berhijrah secara beramai-ramai untuk bekerja di ladang kopi, tebu, kelapa, dan getah. Sekolah-sekolah Tamil didirikan di kawasan ladang di Seberang Perai, Pulau Pinang, dan Johor.

Sekolah-sekolah di ladang bermutu rendah dan menghadapi masalah kekurangan kemudahan dan guru yang berkelayakan. Lazimnya, guru-guru di sekolah ladang terdiri daripada kangani, penyelia ladang, atau buruh yang secara kebetulan tahu membaca.

Bahasa pengantar yang digunakan ialah bahasa Tamil dan kadangkala bahasa Telegu, Malayalam, Punjabi, atau Hindi.

 Buku teks sekolah India dibawa dari India. Ianya mencerminkan sukatan pelajaran yang berunsur keindiaan.

Pada tahun 1912, British memperkenalkan Undang-undang Buruh yang mewajibkan pengusaha ladang menyediakan sekolah dan guru untukanak-anak pekerjanya. Keadaan ini menyebabkan bilangan sekolah Tamil bertambah.

Terdapat juga sekolah Tamil yang didirikan di bandar seperti Sekolah Thamboosamy Pillai dan Sekolah Vivekananda di Kuala Lumpur.

Golongan India yang kaya mampu menghantar anak mereka ke sekolah Inggeris. Hal ini membawa kepada jurang perbezaan antara orang India berpendidikan Inggeris dan berjaya dalam kerjaya dengan orang India yang miskin dan terpaksa kekal sebagai buruh di ladang atau di pelabuhan.

Sekolah Aliran Inggeris

Sekolah Inggeris menyediakan pelajaran bagi semua kaum di Tanah Melayu.

Sekolah-sekolah ini diusahakan oleh mubaligh Kristian dan badan-badan awam.

Tujuan kerajaan mengadakan sekolah Inggeris adalah supaya penduduk tahu membaca, menulis, dan mengira. Walau bagaimanapun, pentadbiran British memerlukan ramai kerani dan pegawai rendah tempatan yang mempunyai kemahiran berbahasa Inggeris.

Sekolah Inggeris yang pertama didirikan di Negeri-negeri Selat digelar Sekolah Free. Sekolah ini digelar sedemikian kerana terbuka kepada semua kaum. Sekolah Inggeris yang pertama di Tanah Melayu ialah Penang Free School yang ditubuhkan pada tahun 1816. Tujuan penubuhan sekolah tersebut adalah untuk melahirkan satu golongan pegawai yang cerdik, tekun, dan jujur.

Sekolah Inggeris dibahagikan kepada sekolah perempuan dan sekolah lelaki. Kelas yang lebih tinggi akan mengajar kemahiran pertukangan seperti pertukangan kayu, membuat kasut, dan pakaian.

Sekolah Inggeris yang lain ialah Malacca Free School (1826) dan Singapore Free School (1834). Sekolah Inggeris yang pertama didirikan akibat desakan orang ramai ialah Victoria Institution, Kuala Lumpur. Sekolah tersebut ditubuhkan pada tahun 1893 bersempena perayaan Jubli Intan pemerintahan Ratu Victoria. Jumlah murid pada peringkat awal ialah 150 orang kanak-kanak lelaki. Pada tahun 1925, sekolah ini dijadikan sekolah kerajaan dan kemudian dipindahkan ke Bukit Petaling pada tahun 1929.

Terdapat sekolah Inggeris yang ditubuhkan oleh badan mubaligh Kristian seperti Pertubuhan Mubaligh London, Mubaligh Methodist Amerika, Gereja Anglican dan Gereja Roman Katolik Sekolah-sekolah ini berkembang apabila mendapat bantuan dari kerajaan British.

Sumbangan penting sekolah mubaligh ialah kejayaan memberikan pelajaran kepada kanak-kanak perempuan. Mereka berjaya menyakinkan ibu bapa untuk menghantar anak perempuan mereka ke sekolah. Pada akhir tahun1947, terdapat kira-kira 33 buah sekolah mubaligh untuk kanak-kanak perempuan.

Antara sekolah mubaligh bagi kanak-kanak perempuan ialah Sekolah Perempuan Methodist Senior, Kuala Lumprzr. Sekolah ini diserahkan kepada pihak mubaligh Methodist Amerika kerana masalah kewangan dan kesukaran untuk mendapatkan tenaga pengajar. Terdapat juga sekolah-sekolah mubaligh untuk kanak-kanak lelaki seperti, Sekolah Lelaki Katolik di Pulau Pinang dan St. John Institution di Kuala Lumpur.

      Mata pelajaran seperti nahu Inggeris, Sejarah, dan Geografi diajar di sekolah Inggeris dalam tahun ketiga. Mata pelajaran Sejarah yang diajar berdasarkan Sejarah Rom atau Britain. Sekolah perempuan Inggeris memberi penekanan kepada kelas jahitan, memasak, dan muzik Setelah Biasiswa-Biasiswa Negeri (1863), Biasiswa Queen (1885), dan Sijil Cambridge (1891) diperkenalkan, barulah sekolah Inggeris mempunyai sukatan pelajaran yang seragam.

      Sekolah Inggeris kemudiannya dimajukan menjadi sekolah rendah dan menengah. Sekolah rendah menyediakan pelajaran selama tujuh tahun bermula dengan Darjah Rendah Satu dan Dua, dan diikuti oleh Darjah Satu hingga Lima. Sekolah Menengah pula menyediakan pelajaran selama empat tahun, iaitu Darjah Enam hingga Kelas Sijil Persekolahan. Murid-murid dalam Darjah Lima boleh mengambil peperiksaan khas, iaitu Sijil lunior Cambridge.

      Mata pelajaran utama yang diajar ialah bahasa Inggeris, Sejarah,Kesusasteraan Inggeris, Matematik Permulaan, Ilmu Kesihatan, dan Ilmu Alam. Mata pelajaran lain turut ditawarkan tetapi bergantung kepada kemudahan yang terdapat di sekolah tersebut. Misalnya, Raffles Institution telah memulakan kelas Sains mulai tahun tgzg. Kelas Sains diadakan pada hari Sabtu dan waktu petang untuk murid dari sekolah lain. Contohnya, murid dari Sekolah Tinggi Bukit Mertajam akan pergi ke Penang Free School pada setiap hari Sabtu untuk menghadiri kelas sains.Sukatan pelajaran di sekolah Inggeris berdasarkan sukatan pelajaran sekolah

menengah di England. Murid dari sekolah Inggeris mempelajari Sejarah dan Geografi British serta Kesusasteraan Inggeris yang tidak berkaitan dengan orang Asia.

Secara keseluruhan terdapat lima jenis pendidikan sebelum merdeka. Sistem pendidikan verkular pula terdiri dari sekolah Melayu, Cina, Tamil dan Inggeris yang mempunyai sukatan pelajaran yang berbeza dan  bahasa pengantar berbeza.Tetapi kerajaan British mempunyai dasar berbeza terhadap setiap jenis sekolah.

2.3 PENGUBAHSUAIAN PENDIDIKAN

Oleh- AHMAD BIN YAAKOB

c)Perubahan sistem pendidikan di Negeri-Negeri Melayu, Sabah dan Sarawak pada abad ke-19-20.

Hasil pembelajaran- Calon dapat menjelaskan perubahan sistem pendidikan di Negeri-negeri Melayu, Sabah dan Sarawak.

Perubahan Sistem pendidikan Zaman British

Sistem pendidikan zaman penjajah lebih bersifat terpisah apabila setiap kaum menghantar anak-anak mereka belajar di sekolah yang menggunakan bahasa ibunda masing-masing.Sukatan pelajaran dan kurikulum juga tidak seragam.Sistem pendidikan aliran Inggeris dianggap terbaik tidak terbuka kepada semua orang. Pendidikan Ingeris dikhaskan kepada golongan bangsawan sebagai saluran untuk melatih mereka menceburkan diri dalam perkhidmatan awam selepas menamatkan pengajian. British juga mengasingkan penubuhan sekolah mengikut kawasan penempatan kaum masing-masing. Sekolah Inggeris tertumpu di bandar, sekolah Melayu di kawasan luar bandar, sekolah Cina di bandar pelabuhan dan perlombongan, manakala Sekolah Tamil di kawasan ladang-ladang getah.[1]

l. Pendidikan Melayu  dan nelayan. Sekolah Melayu terawal dibuka di Negeri-Negeri Selat, iaitu Sekolah Melayu Gelugor dan Sekolah Melayu Bayan Lepas di Pulau Pinang. Sekolah-sekolah Melayu kemudiannya dibuka di Seberang Perai, Melaka dan neger-negeri Melayu lain.[2]

  Pendidikan vernakular Melayu rendah mutunya.Anak-anak Melayu diajar menulis, membaca dan mengira serta sedikit ilmu geografi, seni pertukangan dan perkebunan. Sekolah Melayu hanya memberi pendidikan sehingga darjah 6. Masa persekolahan bagi sekolah Melayu hanya dua jam sahaja bagi darjah satu, dua dan tiga.Manakala bagi darjah empat pula masa persekolahannya ialah empat jam.[3]

      Pada tahun 1905 Kolej Melayu Kuala Kuala Kangsar ditubuhkan khas bagi anak-anak golongan bangsawan Melayu yang menjadi alat pentadbiran British.R.O Winterdt mencadangan penubuhan sebuah maktab bagi melatih guru-guru Melayu di Tanjung malim, Perak. Dengan ini lahirlah Maktab Perguruan Sultan Idris, MPSI pada tahun 1922.[4]

- Maktab-maktab Melayu ditubuhkan pada abad ke-20.

2. Pendidikan Inggeris

      Sekolah aliran Inggeris yang pertama ialah Penang Fre School yang dibuka pada tahun 1816 di Pulau Pinang oleh R.S Hutchings, seorang paderi gereja tempatan. Pada tahun 1826 Malacca Free School dibuka oleh badan mubaligh Kristian. Sekolah Inggeris seterusnya ialah  1893 Victoria Institution, Methodist Boys  School  1897, Convent Girl School dan St. John Institution  pada tahun 1904.

      Sekolah Inggeris dibiayai melalui pungutan yuran  dan derma badan persendirian dan orang ramai.Sekolah Inggeris tertumpu di bandar utama di Negeri-Negeri Selat dan Negeri Melayu Bersekutu. Pada tahun 1930-an anak-anak Melayu belajar di sekolah aliran Inggeris pabila Special Malay Class diperkenalkan.Mereka perlu belajar selama dua tahun sebelum memasuki tahun empat di sekolah Inggeris.  Pada tahun 1905 , British menubuhkan  maktab khas untuk anak-anak golongan bangsawan  yang dikenali sebagai Malay College, Kuala Kangsar.[5]

Sukatan pelajaran berdasarkan sukatan England.

Sekolah Inggeris di Tanah Melayu mempunyai beberapa persamaan dengan sekolah di England. Peringkat persekolahn dibahagikan kepada tiga peringkat iaitu kelas bawah 1,2 dan darjah 1. Kelas rendah pertengahan daripada darjah dua hingga darjah lima. Peringkat menengah pula dari darjah 6 hingga kelas Sijil Persekolahan.

      Mata pelajaran yang dipelajari ialah Bahasa Inggeris, Matematik, Sejarah Eropah, Ilmu Alam, Ilmu Sains, Sastera Inggeris, Pendidikan Jasmani dan Lukisan. Mereka yang lulus School Certificate mempunyai peluang pekerjaan yang lebih cerah. Sistem pendidikan Inggeris bertujuan melahirkan golongan terpelar yang dapat membantu pentadbiran negara di sampng menanam perasaan taat setia kepada British.[6]    

---

[1]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini, (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,122

[2] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM  Sjarah Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),120.

[3] Ibid.

[4] Ibid,121.

[5]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini, (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,128.

[6] Ibid, 129.

faktor-faktor perkembangan getah di Tanah Melayu pada abad ke 20

Pada peringkat awal, penanaman getah tidak mendapat sambutan yang menggalakkan di Tanah Melayu.Penanaman kopi dan tebu yang berharga tinggi pada ketika itu lebih menguntungkan. Mulai 1839permintaan, permintaan terhadap getah telah meningkat berikutan penciptaan tayar motokar oleh Goodyear. Penanaman getah juga bertambah akibat daripada kemerosotan harga kopi dunia. Terdapatbeberapa faktor yang mendorong peladang-peladang menanam getah secara besar-besaran di TanahMelayu.

Faktor-faktor perkembangan perusahaan getah

1. Sumbangan H.N.Ridley

Perlantikan H.N.Ridley sebagai Pengarah Botonical Garden di Singapura pada tahun 1888 melahirkan erabaru bagi perkembangan perusahaan getah di Tanah Melayu. Beliau merupakan orang yangbertanggungjawab dalam perkembangan penanaman getah di Tanah Melayu.H.N.Ridley telah berusaha sedaya upaya untuk memperkenalkan getah kepada penduduk tempatandengan memberi biji-biji benih getah. Beliau juga memujuk peladang-peladang kopi dan tebu supayamenanam getah. Tindakan Ridley berjaya memujuk seorang Cina bernama Tan Choy Yan menanam 16hektar getah pada tahun 1896. adik-beradik Kinderley juga dipengaruhi oleh Ridley dan menanam 5 ekargetah di Kajang.Pada tahun 1897 Ridley berjaya memperkenalkan satu cara penorehan saintifik iaitu sistem ‘tulang ikan herring atau ibedem’. Cara ini dapat mengeluarkan susu getah yang banyak dan berterusan tanpamerosakkan pokok getah. Ridley juga memperkenalkan satu cara yang selamat untuk mengangkut anakbenih getah iaitu dengan membungkusnya dalam arang batu yang lembap. Cara pengangkutan inimembolehkan anak benih getah dihantar ke kawasan yang lebih jauh. Ia dapat membantu pembukaanladang-ladang getah yang baru.

2. Dasar Kerajaan

Pada tahun 1897, cukai tanah yang rendah iaitu sebanyak 10 sen dikenakan ke atas tanah yangberukuran seekar untuk 10 tahu pertama ditanam dengan getah. Selepas 10 tahun , cukai cukai inidinaikkan menjadi 50 sen seekar. Duti sebanyak 2.5% dikenakan ke atas getah bagi 15 tahun yangpertama. Selepas 15 tahun duti ini dinaikkan kepada 5%. Sesiapa yang membuka tanah untukpenanaman getah akan diberikan hak milik yang kekal. Akibatnya ramai pelabur melibatkan diri dalamkegiatan penanaman getah di Tanah Melayu.Kerajaan Negeri-negeri Melayu Bersekutu juga telah membaiki sistem perhubungan iaitu jalan rayadan landasan keretapi untuk menghubungkan kawasan ladang dengan bandar dan pelabuhan. Padatahun 1899 kerajaan telah menguntukkan wang berjumlah RM4000 bagi menjalankan eksperimen-eksperimen getah dan lain-lain tanaman.

3. Kemerosotan harga kopi

Kemerosotan harga kopi turut membantu memperkembangkan perusahaan getah di Tanah Melayu.Di antara tahun 1896-1900 harga kopi di pasaran telah mengalami kemerosotan. Kejatuhan harga kopiadalah disebabkan penawaran kopi adalah lebih daripada permintaan di pasaran dunia, kopi di TanahMelayu menghadapi persaingan hebat daripada kopi Brazil. Pokok kopi juga diserang oleh penyakit yangdibawa oleh kupu-kupu Beehawk.

4. Tambahan permintaan getah dunia akibat perkembangan perusahaan yang menggunakan getah

Perkembangan perindustrian di Eropah dan Amerika Syarikat pada abad ke-20 mengakibatkanpenggunaan getah dunia meningkat. Penciptaan tayar angin oleh J.B.Dunlop pada tahun 1888 danperkembangan perusahaan motokar membantu menaikkan permintaan getah. Pada masa yang samaharga getah turut melambung tinggi. Malahan penggunaan terhadap getah juga meningkat akibatperkembangan dalam industri kasut, pakaian, perubatan, perabot, tayar dan peralatan elektrik.

5. Bekalan buruh yang murah untuk bekerja di estet-estet.

Orang India selatan yang berhijrah secara beramai-ramai ke Sem.Tanah Melayu telahmembekalkan tenaga buruh yang murah bagi perusahaan getah. Malahan, buruh-buruh India adalahyang mudah dikawal dan rajin bekerja. Kewujudan mereka telah membolehkan pembukaan banyak estetgetah yang besar oleh orang Eropah.

6. Pelaburan Orang Eropah dan penyelidikan saintifik membolehkan pengeluaran getah secarabesar-besaran

Syarikat Eropah seperti Harrisons and Crosfield, Guthries, Sime Darby  dan lain-lain telah melabur secara besar-besaran dalam perusahaan getah. Dengan pengelibatan orang Eropah penyelidikan getahtelah bertambah. Pada tahun 1926, Institut Penyelidikan Getah telah ditubuhkan oleh kerajaan bagimemajukan perusahaan getah. Penyelidikan telah dibuat untuk menaikkan mutu getah serta mencarikegunaan-kegunaannya yang baru.

Kesimpulan

Walaupun berlaku zaman kemelesetan, perusahaan getah masih kekal sebagai perusahaanterpenting di Tanah Melayu. Perusahaan getah semakin berkembang sehingga pada tahun 1914.semenanjung Tanah Melayu telah membekalkan lebih setengah daripada bekalan getah dunia

PERKEMBANGAN PERUSAHAAN GETAH. PADA ABAD KE-19 DAN 20

oleh-AHMAD BIN YAAKOB

1.Keperluan getah sebagai bahan mentah.

Keperluan getah sebagai bahan mentah semakin meningkat setelah tayar angin dicipta oleh J.B Dunlop pada tahun 1988.Kemajuan teknik vulcanization  oleh Charles Goodyear 1893, pertumbuhan industri elektrik dan pengunaan tayar pneumatik untuk basikal dan motokar telah meningkatkan pengguaan getah asli.[1]

2.Permintaan bertambah

Pada peringkat awal, penanaman getah tidak mendapat sambutan. Atas galakan H.N Ridley terdapat sebilangan kecil  peladang yang cuba menanam getah di ladang ubi kayu atau kopi mereka. Permintaan yang bertambah menyebabkan harga getah melambung naik dengan cepat.[2] Setelah harga kopi merosot dan penanaman kopi beralih kepada tanaman getah.

3.Tanaman getah telah beralih daripada kebun kecil kepada tanaman komersial apabila ladang-ladang getah dibuka.Ladang-ladang getah dibuka, terutama olehpdagang bangsa Eropah. Kebanyakan ladang getah ini tertumpu di Perak, Selangor,Negeri Sembilan  dan Johor kerana terdapat sistem perhubungan yang lebih baik.[3]

4.Penanaman Getah di Sabah dan Sarawak.

      Getah diperkenalkan di Sabah pada tahun 1882 hasil galakkan Syarikat Berpiagam Borneo Utara (SBBU). Syarikat Berpiagam Borneo Utara memberi jaminan 4% dividen kepada syarikat yang mengusahakan getah dan pengecualian eksport untuk selama 50 tahun.[4]

      Di Sarawak, Charles Brooke membuka ladang percubaan di Natang Estate, Satap dan Sigu. Penduduk tempatan digalakkan untuk mengusakan tanaman getah secara kecil-kecilan. Getah menjadi bahan ekspot Sarawak yang penting pada tahun 1905.[5]

5.Zaman Kemelesetan  Dalam Perusahaan Getah 1921-1929.

      Pada tahun 1922, satu skim sekatan pengeluaran getah dikenali  Skim Sekatan Getah Stevenson telah diperkenalkan bertujuan untuk mengurangkan pengeluaran dan menstabilkan harga getah.Pengeluaran getah dihadkan kepada 60% sahaja daripada jumlah pengeluaran tahun 1920.[6] 

      Skim ini hanya dilaksanakan di Tanah Melayu dan Ceylon yang mengeluarkan 25% bekalan dunia.Melalui Skim ini, setiap pengeluar di Tanah Melayu diberi satu kuota tertentu berdasarkan keluarannya.Jumlah melebihi kuota itu dikenakan cukai ekspot barangan.

      Skim ini menyebabkan harga getah meningkat semula 35 hingga 40 sen pada tahun 1928. Tanah Melayu menanggung kerugian kerana mengurangkan pengeluaran. Indonesia yang tidak menyertai skim ini mendapat keuntungan  apabila harga getah meningkat sedikit. Pada tahun 1928 skim sekatan ini dihentikan, keika itu jumlah pengeluaran di Tanah Melayu melambung naik walau pun harga getah masih diparas yang rendah.[7] 

Kemelesetan Ekonomi Dunia 1929-1932.

      Akibat kemerosotan perusahaan membuat kereta di Amerika Syarikat, permintaan terhadap getah turut terjejas. Pada tahun 1932 harga getah terus jatuh sehingga mencecah 7.07 sen sepaun.Beberapa langkah diambil untuk memulihkan perusahaan getah di Tanah Melayu seperti mengurangkan jumlah pekerja dan upah pekerja di ladang getah. Jumlah pekerja dikurangkan daripada 258 000 orang pada tahun 1929 kepada 145 000 orang pada tahun 1932.

Perjanjian Peraturan Getah Antarabangsa Mei 1934.

      Kejatuhan harga getah telah memaksa negara-negara  pengeluar berunding bagi memulihkan harga getah. Pada bulan Mei 1934 Perjanjian Getah Antarabangsa ditandatangani antar Britain, Belanda, India, Perancis dan Siam untuk mengurangkan pengeluaran dan mengawal harga getah. Perjanjian ini berakhir pada tahun 1938 telah dilanjutkan sehingga tahun 1943.

      Semasa Perang Dunia Kedua dan pendudukan Jepun di Tanah Melayu , harapan untuk memulihkan harga getah musnah apabila getah tiruan diperkenalkan oleh Amerika Syarikat untuk menggantikan getah asli yang terputus bekalannyadi pasaran antarabangsa. Gerah tiruan menjadi saingan utama kepada pengeluaran getah asli dan memberi kesan kepada pengeluar termasuk Tanah Melayu.[8]

---

[1]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),110.

[2] “Pengubahsuaian Dalam Pentadbiran, Ekonomi  dan Pendidikan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,  43 .   

[3]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf, AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini,118.  

[4]“Pengubahsuaian Ekonomi”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,44.

[5] Ibid.

[6]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),110.

[7]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf, AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini,120.   

[8]Ibid.

Perusahaan bijih timah

oleh- Ahmad bin Yaakob

Perubahan Ekonomi

Kegiatan Melombong Bahan Galian

a)Perusahaan bijih timah

Sebelum campur tangan British di negeri Melayu, kegiatan melombong bijih timah diusahakan oleh orang Melayu secara kecil-kecilan.Mereka menggunakan cara mendulang dan melampan.[1] Sebelum  kedatangan orang Cina, sultan dan pembesar Melayu  menguasai perlombongan bijih timah.Kebanyakan pekerja lombong bijih timah terdiri daripada hamba berhutang dan hamba abdi.[2] 

      Pada awal tahun 1820-an, kegiatan melombong bijih timah mulai berubah apabila orang Cina mula dibawa masuk untuk bekerja sebagai buruh di lombong bijih timah.Permintaan bijih timah meningkat akibat Revolusi Perindustrian di Eropah pada abad ke-19, menyebabkan orang Cina membuka lombong bijih timah dengan memajak tanah daripada pembesar Melayu. Lombong bijih timah dibuka di Larut, Klang, Lukut dan Sungai Ujong. Pada peringkat awal pelombong Cina dikawal oleh pembesar Melayu dengan memastikan hasil bijih timah yang dilombong dijual semula kepada mereka. Penglibatan orang Cina menyebabkan perusahaan bijih timah berkembang pesat di Tanah Melayu. Lombong-lombong bijih timah dibuka di Ampang, Kuala  Lumpur dan Lemba Kinta, Perak. Menjelan tahun 1820-an  terdapat 1200 orang pelombongbangsa  Cina di Lukut. Pada tahun 1848, bijih timah dijumpai dalam longgokan yang besar di Larut oleh Long Jaafar. Dengan sokongan pemodal dari Pulau Pinang, beliau membuka lombong pertama di Kelian Pauh dan kemudiannya di Kelian Bharu.   [3]

     Terdapatnya pelaburan modal saudagar di Negeri-negeri Selat dan pengenalan teknik melombong yang baharu.Orang Cina menggunakan kaedah lombong dedah dan pam kelikir dengan menggunakan air untuk memisahkan bijih daripada tanah.[4] Mereka juga menggunakan saluran air dan pam rantai yang berenjin untuk mengeringkan lombong bagi mengatasi masalah banjir atau mengawal  bekalan air.[5]

      Perusahaan bijih timah semakin berkembang pesat selepas kilang melebur bijih timah dibuka di Singapura apada tahun 1887. Pembukaan kilang itu memudahkan bijih timah diproses di dalam negeri.[6]

Setelah orang Eropah mula melabur dalam perusahaan bijih timah, maka uasaha mencari gali semakin diperluskan. Mereka ( orang Eropah) menggunakan peralatan yang lebih moden seperti kapal korek untuk menghasilkan lebih banyak bijih timah.Akibatnya merekadapat memonopoli perusahaan bijih timah pada tahun 1930-an.Permintaan yang tinggi terhadap bijih timah menjadikan Tanah Melayu sebagai pengeluar timah yang terbesar di dunia pada akhir abad ke-I9.[7]

2. Kemelesetan Ekonomi Dunia, 1929-1932

Harga bijih timah bijih timah dikuasai oleh pasaran dunia dan tidak tetap. Ini disebabkan oleh keanjalan yang rendah dalam pembekalan dan permintaan bahan itu.[8] Industri mengetin mengalami kemerosotan dan Kejatuhan pasaran saham di London dan New York menyebabkan kejatuhan dalam permintaan bijih timah. Harga bijih timah di Tanah Melayu menjunam sehingga ke paras yang rendah  disebabkan kekurangan permintaan di pasaran Eropah.

      British mengambil beberapa langkah untuk menghadapi kemelesetan perusahaan bijih timah di Tanah Melayu. Pada tahun 1929, permohonan untuk membuka lombong-lombong baharu dibekukan. Pengeluaran bijih timah secara sukarela juga dihadkan tetapi tidak berkesan.

'Skim Kawalan Timah'  diperkenalkan untuk mengurangkan lebihan penawaran. Pada tahun 1931, Tanah Melayu, Bolivia, Indonesia dan Nigeria menandatangani satu perjanjian yang dikenali sebagai ‘Skim Kawalan Timah’.[9]

Perjanjian Timah Antarabangsa bagi menghadkan pengeluaran dan menstabilkan harga timah.[10]Melalui perjanjian ini, negara-negara pengeluar diberi kuota pengeluaran tertentu berpandukan angka pengeluaran.

      Majlis Tanah Antarabangsa ditubuhkan pada tahun 1934 untuk menyelaraskan pengeluaran bijih timah. Majlis ini menetapkan kuota pengeluaran berdasarkan angka keluaran tahun 1929 bagi setiap negara pengeluar. Harga timah meningkat ke $1 185 satu tan pada tahun 1935.Syarikat tempatan mengalami kerugian besar, mankala syarikat Eropah yang mempuntai lombong di negara lain masih boleh bertahan. Kuota yang rendah merugikan Tanah Melayu kerana dengan kos yang rendah, Tanah Melayu masih boleh mengeluarkan lebih daripada yang dihadkan oleh kuota itu.[11]    

---

[1]“Pengubahsuaian Ekonomi”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3, , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013) 42 .   

[2]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),105.

[3] Ibid,106

[4]“Pengubahsuaian Ekonomi”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3, , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013) 42 . 

[5]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini, (Shah Alam: Oxford Fajar,2014) ,116.

[6] Ibid, 116.

[7]“Pengubahsuaian Ekonomi”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3,  43 .    

[8]Zainal Abidin Abdul Wahid et al, Malaysia Warisan dan Perkembangan Edisi Kedua (Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 1996)  ,228.

[9]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf,AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini,117.  

[10]“Pengubahsuaian Ekonomi”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3, , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013) 43 .   

[11] Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),106.